Jestem Rita. Stanowię jednoosobowe gospodarstwo domowe. Żyję sobie w
pojedynkę, co wynika wyłącznie, z mojego totalnie, absolutnie i całkowicie
świadomego wyboru. O, to się tak ładnie nazywa - singielka w wielkim mieście. Brzmi
dumnie, prawda?
Pamiętam tamten zapach kościoła. Intensywne ziołowe
kadzidło, dość unikalne, mocne, wyraźne. Nawet teraz, w obecnym czasie, kiedy
mijam dowolną świątynię czuję tamtą woń, która nieodłącznie kojarzy mi się z
tym właśnie dniem.
Kroję chleb, jest
jeszcze ciepły. Jego zapach roznosi się po całym mieszkaniu. Odkładam na bok
zaparowaną foliową torebkę, w której go przyniosłam. Z lodówki wyjmuję masło.
Otwieram kuchenną szafkę i sięgam po pojemnik z solą. Na czajnik nakładam
gwizdek, który jednak ściągam po chwili. Narobi hałasu. Wrzącą wodą sparzam dwa
pomidory, łatwiej odejdzie z nich skórka.
